Sevgili Evlatlarım

Baban da sana: “Oğlum madem böyle sıkışacaktın küçük bir ev alsaydın” dediğinde sen de: “Bir kere olsun tam olsun” demiştin.
Yanılıyor muyum?
Ve sen; son beşiğim, son umudum, son sevincim.
En çok sana yandı içim,en çok sen beni yaktın yıktın.
Baban öldüğünden beri beni bir kez olsun aramadın, halimi sorup bir bahane uydurmaya bile tenezzül etmedin.
Yoksa “Beni yanına al, bu yalnızlık canıma tak etti” derim diye mi korktun?
Ben nerede hata yaptım?, diye çok düşündüm evlatlarım.
Tüm yaşadıklarıma rağmen size hala evlatlarım diyebildiğime göre kötü bir anne değilim diye düşünüyorum.
Yine aklımı kalbimi yoruyor bu soru, düşünmeden edemiyorum.
Her gece kahroluyorum, yalnızlık canıma tak etti artık!
Korkuyorum çoğu gece .
Ölümümü istiyorum Rabbimden her gün.
Yediğim ekmeğin içtiğim suyun tadı kalmadı artık.
Elimde değil, aklıma hep o güzel günler geliyor.
Kaynak:http://gonulsofrasirahmetpnari.com